1 - Better late than never
Door: Veerle
Blijf op de hoogte en volg Veerle
10 Maart 2014 | Italië, Bologna
Voordat ik vertrok uit Nederland riep ik tegen iedereen: ‘maak je geen zorgen, ik ga zo’n leuk reisdagboek bijhouden dan kunnen jullie lezen wat ik zoal doe en voelt het toch alsof ik er een beetje bij ben’. Ik had beter moeten weten, want we zijn inmiddels een maand verder (5 weken om precies te zijn) en dit is het eerste verslag dat ik schrijf. Dus bij deze mijn excuses, maar ik zal de teleurstelling hopelijk een beetje wegnemen met dit, waarschijnlijk heel erg lange, reisverslag. Dus heb je een momentje vrij of wil je even lekker soggen (voor de studenten onder ons ;) dan zou ik zeggen, pak de popcorn erbij, ga er lekker voor zitten en hopelijk kan ik je een beetje vermaken met mijn avonturen .
De laatste week in Nederland bestond vooral uit afscheid nemen en hoewel het super leuk is om te zien hoeveel mensen je gaan missen (nogmaals iedereen bedankt voor de aanwezigheid en voor de lieve filmpjes voor mijn afscheidsfilmpje), is het vooral ook heel vermoeiend. Je bent met je hoofd eigenlijk al in een ander land en ondertussen sta je met je ouders je kamertje in Leiden uit te mesten, waar nog verbazingwekkend veel rommel in lag! Na deze week was het zondag 26 januari dan eindelijk zo ver. De dag van vertrek was daar en laten we het er maar niet te veel over hebben. Er werd veel geknuffeld, gelachen, maar vooral heel erg veel gehuild. Ons mam kwam er eindelijk achter dat Bologna toch wel iets anders was dan Leiden (ja, je bent nu ook amper thuis dus het verschil zal wel niet zo groot zijn) en ons pap zag zijn kleine meid de grote wereld intrekken. Tenminste zo stel ik het me dan voor. De enige die er weinig moeite mee had was mijn lieftallige zusje Bieke, niet zo gek ook als je bedenkt dat ze ineens dubbel zoveel kleding, sieraden, make-up en nagellak had, want ja met een koffer van 30 kilo moeten er keuzes worden gemaakt. Na een vrij korte vliegreis (waar ik al meteen Nederlandse meiden ontmoet had) kwam ik aan in Bologna. De eerste taxi werd aangehouden en zo ging ik richting mijn hostel, het avontuur kon eigenlijk beginnen.
Ik zou liegen als ik zei dat alles meteen fantastisch was en dat ik meteen 100 vrienden had, helaas gaat het in Nederland niet zo snel en dus ook niet in Bologna. Ik durf ook te bekennen dat ik maandagochtend naar huis heb gebeld met de mededeling dat ik meteen een ticket terug ging boeken. Dit mocht niet, ik moest het minstens een maand volhouden. Gelukkig maar dat we deze deal gesloten hadden, want ik wil nu niet meer weg!
In de afgelopen maand zijn er veel dingen gebeurd en heb ik een hoop nieuwe mensen leren kennen. Want geloof het of niet, na de eerste paar dagen ging dat dus wel heel snel en voor ik het in de gaten had, had ik een leuke groep mensen om me heen verzameld en deze kan alleen maar groter worden! Om jullie een beetje een beeld te geven (naast mijn foto’s op facebook) zal ik wat vertellen over Bologna zelf. Bologna heeft enkele bijnamen namelijk de wijze; doordat de oudste universiteit van Europa hier is. Dit is helaas te merken aan de oude methoden, techniek en oude docenten (sommige zijn al in de 80). De rode; dit heeft te maken met de vele rode gebouwen in Bologna en met het feit dat het een tijd communistisch is geweest. En als laatste de dikke/grote; en dit maak ik iedere mee. Bologna is namelijk dé stad als het gaat om lekker eten. Het is heel normaal om smiddags om 1 uur al aan een lekker wijntje te zitten. De pizza, pasta en al het andere lekkers vliegt je om de oren. Helaas is dit wat minder goed voor mijn bikini lichaam (ach badpakken zijn hip tegenwoordig toch?) en ook wat minder voor mijn portemonnee, maar daar kijken we op dit moment niet zo naar. Naast al het eten, wat ik al erg lekker vond, ben ik sinds een maand verslaafd aan koffie en rode wijn. Iedere dag wordt er wel een cappuccino gedronken (normale prijzen hier zijn 0,90 euro!) en de rode wijn wordt bij iedere maaltijd open getrokken. Ik zal dan ook maar niet vertellen hoeveel flessen wijn er in de eerste twee weken zijn opgegaan, het getal ligt rond mijn leeftijd laten we het daar maar op houden. Wat ook heel leuk is aan Bologna is dat het een echte studentenstad is, kinderen zie je alleen op zondag en het is heel normaal om midden op straat met een paar flessen bier en/of wijn te zitten. Iedereen is vriendelijk (de mannen soms iets té) en als de zon schijnt leeft heel Bologna op straat. In het weekend mogen er geen auto’s door het centrum rijden en het is heerlijk om dan lekker over straat te lopen met hier en daar een bandje en veel drukte op de piazza’s.
Naast Bologna heeft Italië natuurlijk nog veel meer te bieden en dus zijn we op een zaterdag met drie anderen richting Florence, ook wel Firenze, gegaan. Na wat problemen met de trein waren we er binnen anderhalf uur. De zon scheen en we hebben genoten! Veel gebouwen bezocht, lekker geluncht in de buurt van ponte vecchio en vooral heel veel gelopen. Het enige wat we uit konden brengen deze dag was; oh! Ah! Wow! Look at that! Etc etc. Je kunt wel merken dat het een zeer geslaagd dagje was! Er staan nog veel meer steden op de lijst, dus hopelijk kunnen we snel meer dingen gaan bezoeken.
Het gewone leven gaat natuurlijk ook gewoon door hier en daar hoort ook bij dat ik in Februari jarig was! Van tevoren had ik me er weinig van voorgesteld, ik was er immers pas een maand dus ik wist niet zo goed hoe ik het wilde vieren. Maar op de dag zelf was ik totaal overdonderd! Mijn huisgenootjes (twee engelse meisjes) hadden de hele keuken versierd, een chocoladetaart en cadeautjes gekocht. Tijdens de lessen werd ik steeds gefeliciteerd, ik kreeg heel veel kaarten, berichtjes en ’s avonds nog meer cadeaus. We waren met een groep van twintig mensen naar een café geweest om daarna lekker op stap te gaan. Iedereen zong ‘happy birthday’ (inclusief onbekende mensen die in het café waren) en ik kreeg een verjaardagskus (op mijn mond!) van een knappe italiaan. Een zeer geslaagde verjaardag dus, ik voelde me zo gelukkig!
Dit is zo’n beetje wat er de afgelopen maand is gebeurd, vele avondjes met vrienden en rode wijn, stappen, steden bezoeken (Verona kan inmiddels ook van het lijstje), veel lachen, foto’s maken, helaas ook wat colleges bijwonen, maar bovenal ongelooflijk veel genieten! Ik kan niet wachten om te zien wat de komende weken gaan brengen.
Tot snel!
Veel liefs e un bacio vanuit Bologna!
De laatste week in Nederland bestond vooral uit afscheid nemen en hoewel het super leuk is om te zien hoeveel mensen je gaan missen (nogmaals iedereen bedankt voor de aanwezigheid en voor de lieve filmpjes voor mijn afscheidsfilmpje), is het vooral ook heel vermoeiend. Je bent met je hoofd eigenlijk al in een ander land en ondertussen sta je met je ouders je kamertje in Leiden uit te mesten, waar nog verbazingwekkend veel rommel in lag! Na deze week was het zondag 26 januari dan eindelijk zo ver. De dag van vertrek was daar en laten we het er maar niet te veel over hebben. Er werd veel geknuffeld, gelachen, maar vooral heel erg veel gehuild. Ons mam kwam er eindelijk achter dat Bologna toch wel iets anders was dan Leiden (ja, je bent nu ook amper thuis dus het verschil zal wel niet zo groot zijn) en ons pap zag zijn kleine meid de grote wereld intrekken. Tenminste zo stel ik het me dan voor. De enige die er weinig moeite mee had was mijn lieftallige zusje Bieke, niet zo gek ook als je bedenkt dat ze ineens dubbel zoveel kleding, sieraden, make-up en nagellak had, want ja met een koffer van 30 kilo moeten er keuzes worden gemaakt. Na een vrij korte vliegreis (waar ik al meteen Nederlandse meiden ontmoet had) kwam ik aan in Bologna. De eerste taxi werd aangehouden en zo ging ik richting mijn hostel, het avontuur kon eigenlijk beginnen.
Ik zou liegen als ik zei dat alles meteen fantastisch was en dat ik meteen 100 vrienden had, helaas gaat het in Nederland niet zo snel en dus ook niet in Bologna. Ik durf ook te bekennen dat ik maandagochtend naar huis heb gebeld met de mededeling dat ik meteen een ticket terug ging boeken. Dit mocht niet, ik moest het minstens een maand volhouden. Gelukkig maar dat we deze deal gesloten hadden, want ik wil nu niet meer weg!
In de afgelopen maand zijn er veel dingen gebeurd en heb ik een hoop nieuwe mensen leren kennen. Want geloof het of niet, na de eerste paar dagen ging dat dus wel heel snel en voor ik het in de gaten had, had ik een leuke groep mensen om me heen verzameld en deze kan alleen maar groter worden! Om jullie een beetje een beeld te geven (naast mijn foto’s op facebook) zal ik wat vertellen over Bologna zelf. Bologna heeft enkele bijnamen namelijk de wijze; doordat de oudste universiteit van Europa hier is. Dit is helaas te merken aan de oude methoden, techniek en oude docenten (sommige zijn al in de 80). De rode; dit heeft te maken met de vele rode gebouwen in Bologna en met het feit dat het een tijd communistisch is geweest. En als laatste de dikke/grote; en dit maak ik iedere mee. Bologna is namelijk dé stad als het gaat om lekker eten. Het is heel normaal om smiddags om 1 uur al aan een lekker wijntje te zitten. De pizza, pasta en al het andere lekkers vliegt je om de oren. Helaas is dit wat minder goed voor mijn bikini lichaam (ach badpakken zijn hip tegenwoordig toch?) en ook wat minder voor mijn portemonnee, maar daar kijken we op dit moment niet zo naar. Naast al het eten, wat ik al erg lekker vond, ben ik sinds een maand verslaafd aan koffie en rode wijn. Iedere dag wordt er wel een cappuccino gedronken (normale prijzen hier zijn 0,90 euro!) en de rode wijn wordt bij iedere maaltijd open getrokken. Ik zal dan ook maar niet vertellen hoeveel flessen wijn er in de eerste twee weken zijn opgegaan, het getal ligt rond mijn leeftijd laten we het daar maar op houden. Wat ook heel leuk is aan Bologna is dat het een echte studentenstad is, kinderen zie je alleen op zondag en het is heel normaal om midden op straat met een paar flessen bier en/of wijn te zitten. Iedereen is vriendelijk (de mannen soms iets té) en als de zon schijnt leeft heel Bologna op straat. In het weekend mogen er geen auto’s door het centrum rijden en het is heerlijk om dan lekker over straat te lopen met hier en daar een bandje en veel drukte op de piazza’s.
Naast Bologna heeft Italië natuurlijk nog veel meer te bieden en dus zijn we op een zaterdag met drie anderen richting Florence, ook wel Firenze, gegaan. Na wat problemen met de trein waren we er binnen anderhalf uur. De zon scheen en we hebben genoten! Veel gebouwen bezocht, lekker geluncht in de buurt van ponte vecchio en vooral heel veel gelopen. Het enige wat we uit konden brengen deze dag was; oh! Ah! Wow! Look at that! Etc etc. Je kunt wel merken dat het een zeer geslaagd dagje was! Er staan nog veel meer steden op de lijst, dus hopelijk kunnen we snel meer dingen gaan bezoeken.
Het gewone leven gaat natuurlijk ook gewoon door hier en daar hoort ook bij dat ik in Februari jarig was! Van tevoren had ik me er weinig van voorgesteld, ik was er immers pas een maand dus ik wist niet zo goed hoe ik het wilde vieren. Maar op de dag zelf was ik totaal overdonderd! Mijn huisgenootjes (twee engelse meisjes) hadden de hele keuken versierd, een chocoladetaart en cadeautjes gekocht. Tijdens de lessen werd ik steeds gefeliciteerd, ik kreeg heel veel kaarten, berichtjes en ’s avonds nog meer cadeaus. We waren met een groep van twintig mensen naar een café geweest om daarna lekker op stap te gaan. Iedereen zong ‘happy birthday’ (inclusief onbekende mensen die in het café waren) en ik kreeg een verjaardagskus (op mijn mond!) van een knappe italiaan. Een zeer geslaagde verjaardag dus, ik voelde me zo gelukkig!
Dit is zo’n beetje wat er de afgelopen maand is gebeurd, vele avondjes met vrienden en rode wijn, stappen, steden bezoeken (Verona kan inmiddels ook van het lijstje), veel lachen, foto’s maken, helaas ook wat colleges bijwonen, maar bovenal ongelooflijk veel genieten! Ik kan niet wachten om te zien wat de komende weken gaan brengen.
Tot snel!
Veel liefs e un bacio vanuit Bologna!
-
10 Maart 2014 - 16:07
Professor Marty:
Ha Veerle, Wat leuk om zo op de hoogte te blijven van je avonturen in Bologna. Het buitenland-spreekuur waarin je voor het eerst over je plannen kwam praten lijkt al weer zo lang geleden! Ik zal je - vanuit California- de komende maanden met plezier blijven volgen. Maak er een onvergetelijke tijd van!
Groetjes, Professor Marty -
10 Maart 2014 - 17:05
Kim:
Lieve Veerle!
Het meeste wist ik gelukkig al omdat we nog regelmatig contact hebben nu (vind ik heel leuk!) maar toch ook erg leuk om dit reisverslag eventjes te lezen tussen het schrijven van mn scriptie door :P. Ben benieuwd naar de volgende en have fun daar! xxxxx -
10 Maart 2014 - 17:18
Veerle:
Dankjewel voor de reacties! Helaas kan ik ze niet liken (te verslaafd aan facebook?), maar super leuk dat jullie het leuk vinden om te lezen haha! :)
En Professor Marty; ik ben wel jaloers daar in California, gelukkig ga ik in juli weer een bezoekje aan San Fran brengen! Geniet ze! -
10 Maart 2014 - 22:42
Saskia:
Hey Veerle,
Fijn dat je zo geniet!
Gelukkig hou ik ook van cappucino, lekker eten en wijn... Zin in 30 april!!!
See you!
X Saskia
-
10 Maart 2014 - 23:57
Kim:
Leuk verslag en veel plezier nog xxx -
11 Maart 2014 - 13:17
René:
Hoi Veerle,
Super dat je het zo naar je zin hebt. En die "ouwe" van jou had het bij het rechte eind hé. Eerst een maandje proberen voordat........
We blijven je natuurlijk volgen en wachten met veel plezier op het volgende verslag.
Tanto amore da Femke, Jesper, Monique e René -
12 Maart 2014 - 18:17
Soraia:
Lieve Veerle,
Het niet bijhouden van zo een blog is juist een goed teken. Leuk om alles te lezen hoor ;-) ben benieuwd naar je volgende verhalen. Inderdaad een heerlijk sog momentje erbij.
Liefs
Soraia -
26 Maart 2014 - 17:30
Bep:
leuk om dit gelezen te hebben hoe datjij het allemaal aanvaart hebt. -
26 Maart 2014 - 18:34
Toon Stoef:
Hoi Veerle
Leuk dat je het naar je zin begint te krijgen , tegen de tijd dat weer naar Geldrop komt voel
je ,je een halve Italiaan , ik ben zo,n 15 keer in Italia geweest ,en ik moet zeggen de eertste keer
was ik aan de bloemen riviera in San Remo , en ik dacht was ik maar weer naar Spanje gegaan
Omdat de meeste Italianen moeilijk te benaderen waren iets wat in Spanje vanzelf was, maar het had iets
dat ITALIA, de sfeer het eten en de gezelligheid, lekker laat eten en ontspannen.
Ik wens je nog een mooie tijd ,daar , en geniet van het leven ,of je iets geleerd hebt wil ik niet weten
Je zit in het mooiste land van Europa, en daarna weer naar Ma en Pa
Groetjes , Toon Stoef
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
